Auteur: W.J.H. IJzereef
t Was nen mooin zommersn zundagmorgn, zo a’w ze oons lang nich meer heugt. Ne knalblauwe lacht, gin zuchtken weend en ne· lekkere waarme zun. Wie warn luk laat oet t herre kumn, umdat de leu van de “vroge vöggel” wier zo good gangs warn en t leup a teegn n uur of elvn ·do•w zo wied warn da’w oons achter t hoes, lekker in de zun, installeerd hadn vuur de koffie.
Leleu hebt gin idee woo plezeerig t dan wal in dat kleane höfkn van oons is. Middn tusken de bloomn en achter de beume, oet de weend. t Ennige bezwaar is, da’w wied vot van n kuierdroad zitten as dat ding zik löt heurn dan kiek wiej mekaar an, zo van: “Goar iej of goa ikke?”
Op disn mooin zundagmorgn was t raak met dat donderse ap paraat. Wiej hadn nog mer net nen maand vol koffie preuwt, of doar beln t hen. Gelukkig was de vrouw disn morgn in ne mira kel beste buuj en zee stun vocirt op en leup naar de kamer. Umdat t noga wied vot is mu’j rap loopn, aans is tal wier oetbeld. Zee nemt n hoorn op, neumt zik en heurt meteen: “Verkeerd verbundn”. Zee keump wier terugge en zegt: “Verkeerd verbundn zeit ze, roer verkeerd dreait, dat is t. Ze neumt eern naam nog nich ees, mer leijt voort nen haak der wier op!”; Zee heft nog nich zegd, of doar geet t a wier. De vrouw kik miej an: “Vandage zal ik t mer doon” en ze löp wier. Evn later is zee der a wier en zeg kwoad: “n Zölfdn sufferd a wier. Hee mos nen piraatnzeander in Eansche hebn urn n plaatjen an te vroagn en hee har wier verkeerd dreait!”
Non wilt ongeluk da’w n nummer hebt, dat t zölfde is as dat van dee dreaikearls, eankel de leste twee siefers zint um dreait. Dan wee’j t wal!
Zee zit nog nich of daar geet t a wier hen. Zuchtn en loopn… “Dag mevrouw, kan ik biej oew n plaatjen anvroagn?” “Nee” zegt de vrouw “dan he’j verkeerd dreait. De leste twee siefers mo’j umdreain”. “Bedaankt”, heurt ze nog en zee keump wier naar de koffie dee intuskesn koold is wördn. De zun schient al heel wat meender mooi.
n Paar tel later, doar rammelt n kuierdroad wier hen! De vrouw begeent der genog van te kriegn en löp nog nich zo hard, mer t blif mer belln! Antlesten geet ze der hen en ze krig nen jongn kearl an de liene. “Goon morgn” zeg e, “sprek ik met HennikJan of is e misschien in de nöagte? “Nee” zegt de vrouw, dee ineens good kwaad begint te wordn, “dan he’j n verkeerd nummer dreait”. En dan schöt ze oet de slof en zeg kwaad: “Of wo’j mangs ok n plaatjen anvroagn?” “n Plaatjen anvroagn?”, zeg de jong, “kan dat dan biej oew?” Hee krig bescheed roer de vrouw gooit n haakn der zo niedig op, date um liek int gezichte krig. Zee keump met n rood heufd wier biej miej in n hof zittn, roer de proatjes bint der good of. En umdat t toch roer stil blif, goa ik roer noar de kamer en zeuk op de radio, heel zachtkes, n piraatnzeander op, den vanoet Eansche oonzn mooin zundagmorgn good verknoeid hef.
W.J.H. IJzereef.
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar inhoudsopgave 1992-02)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)