Auteur: Leo Leurink
In de vuurgoande oetgave van dit blad he’k ’n betoog hoalden um vanoet dizn hook meer andach an oonze moodersproak te spandeern. Doarnöast he’k ok nen oproopdoan an de leazers um wat in het Twents te riemen of te schrieven, benaamd Heemkundeleden dee met ‘t platschrieven good oet de veut könt. Het hef gin storm loopn wat betröf het gewag geavn an mien’n oproop. Better e-zegd, het bleef weendstil !! Doarum doo’k et saamn met Johan Kwast (vuurlopig?) mear mooi met oons beaide.
Wat leu in de politiek bint kats op ’n biester !
In dizze coronatied wil et biej de leu dee an politiek doot der mangs slim ofgoan. Of het noe in‘n gemeenteroad is of in de regering; der wödt van-daag-an-n-dag gen blad vuur ‘n moond nömmen. Vuural wat te rechtse leu in de oppositie maakt et met eure kritiek meermoals völ te gek.
Zoas kottens in’n gemeenteroad van Almelo; ’n roadslid vergeleek ’t boeten sloeten van nig gevaccinerenden met de jöddenvervolging in ’n lesten weerldoorlog. Kearl-en-gin-ean! Dat hef toch zoodöanig niks meer met democratie te maken.
Mear et schient dat et mag as ie in ’n road of in de regering zitting hebt en an ne officiële vergadering deelnemt. Dee leu könt zich vriejoet oetsprekken. Zee bint, met ‘n deftig woord e-zegd, onschendbaar!
Doo’k doar in de kraant het een en aander oawer had leazen mos ik inees deanken an ’n vuurval wat zik vuur meer dan honderdvieftig joar leed’n terug, hier net oawer ’n poal in de Pruus, hef vuurdoan.
Ikzölf bin al nen heeln zet gangs met’t oetzeuken van mienen familiestamboom. Mien betoavergroot-oalders hebt nen tied in de Pruus wont. Vanoet Hoksebargen en Rekken bint ze noar Wennewick, ne boerschop net oaver de greans, goan boerken. In de keark van Vreden, woar Wennewick oonder valt, bint ze dan ok e-trouwd in 1834.
A-j oaver oene vuuroalders ’n book wilt schrieven dan wil iej ok wal, in dit geval, meer weten oaver ’t leaven doar vroger roondum Vreden.
In ’n beukske “Volkserzählungen aus Vreden und Umgebung” las ik ’n plezaant vuurval wat zik doar in de tweede helft van de 19de eeuw hef ofspölt in’n Stadtroad (biej oons is dat ‘n gemeenteroad).
Ok al in dee tied konn’n zik de roadsleu, biej wieze van sprekken, mekaar good de oren wasken. Mear dat gung wal op nen spölse wieze, zoas ik oeleu dat hier geern oeteen zal zetten.
Twee roadsleu, B. en W. za’k ze ma neumen, dee zik nig good konnen verdreagen, kreegn op ’n moal in ne roadsvergadering slim rebullie met mekaar. “Du bist ja nen kearl van niks” zear B. tegn W. Iej bint’t nog nig weerd dat de hoonden oe nat miegt!” Dat nam B. vanzölf nich en deu zien beklag biej’n vuurzitter van ’n road.
In de volgende roadszitting mos B. terugnemmen watte har zeg. B. stun op en zear: “Ik heb nog wat good te maken. Iej hebt dat almoal wal heurd, wa’k kottens heb zeg teagn W., Ik wierroop dat hier en betuug dat hee ’t wal weerd is dat de hoonden em nat miegt”!
En doo sprung W. hoog op oet zienen roadsstool en reup nieds: “Noe wödt ’t nog äösiger”!
Mear B. geliek der op: ”Ik heb ’t hiermet wierroopen”. Ik heb earder zegt: “Hee is ’t nig weerd!” Noe zeg ik: “Hee is ’t wal weerd !”
Joa, biej B. zien klasjeneern doar konn’n de heren in ’n Vredense Stadtroad ginne speald tusken kriegen, mear hadden der op dizze wieze wa völ wil an!
Oonderstoand riemseltje kreeg ik een joar wat terug van Riek Grootenhaar (nen oald-Boornsen)
Biej ’n oorlogskearkhof
Koop es nen haandvol bloomn
en leit ze neer op zun graf.
doar lig joa nen heald
den op ‘t slagveald
zien leavn vuur oonze vriejdom gaf.
Zee, dee in vrea hier sloapt,
hebt eer offers ebracht.
Heanig roesket de weend,
Vuur völle mooders keend.
Dommel, dommel zacht.
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar Inhoudsopgave 2022-01)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)