Auteur: Johan Kwast
Wee van oeleu, van vuur ’n tweeden W.O., zeg ’n stripbeukske nog wat? Ik ma’j hoppen van wal. Ik bedoel de stripverhalen “Gijsje Goochem’s guitenstreken”. Herkenbare komische verhalen, nostalgie en humor van de boawenste plaank.
De hoofdrolspöllers bint: Gijsje Goochem, ’n oondernemmend jeunken met piekheure en ’n geroet bloesje an; zien kameröatje Wimpie, altied en oaweral met ’n eagenwies petje op ’n kop; en Nero, ’n verneamstig heunke, meark Foks.
Alns geet op zien plat Amsterdams en zee loat oe genieten van echte jongsstrekke, dee nich aaltied prebleemloos ofloopt. A’j dee spannende verhalen least en nog ’n moal least, dan kö’j oe der völ biej deanken.
’t Streekblad oet dee tied “Eigen erf”, zeg oe dat dan nog wat? Meugelijk ok nich völ; noe, doarin zat as bielage vuur de jeugd, dat stripverhaal. An ’t ean van elk joar wörden dee verhalen bundeld en in boekvoarm oet gewen. Vuur 25 ceant wa’j dan de man.
Op mienen elfden verjeurdag komt oom Bennard en tante Gerda der met anzetten. ‘k Bin der naa wies met. Ik begin der voort an en bin der dagen lang zeut met.
Mooie en biezeundere jongsverhalen, vol spanning; ie kònt der nich genog van kriegen. Stelt oe ees zo´n verhaal vuur. Net as dee jongs wilt voetballen um ´t kampioenschap van de stroat, wòrdt zee op pad steurd um bosschoppen te doon.
Doar möt ze wat op veenden. Zee griept euren piel en boog, schriewt de bosschoppen op breefkes en stekt ’n piel der duurhen.
’t Is waarm weer en biej ’n kruudenier steet ’t raam wiedwagens lös. De jongs leat an en scheet; ’t breefke blif stekken in nen groten zak suuker. “Zukke vrömde bestellingen he’k nog nooit ‘ehad”, zeg ’n grutter. En zo geet dat met dee bössls van jongs, zee hebt zo eure eagen oplossingen.
Wat dach ie van ’t geval dat ze fietsen wilt leren. Met völ möaite kleait ze zich op ’t zadel en dan geet ’t al harder van ’n bult of. De trappers bint ze van schrik al kwiet en as ’t neurig is, könt ze de remmen ok nich zo rap veenden. Resultoat: ’n veeldwachter “buikie”, jaagt ze in volle vaart van de sökken. Hoo dat wieder oflöp, kö’j wal roan. Zo hebt zee aaltied wat vrömds biej de hakken.
Mennige Boornse jong hef mien beukske leend en de verhalen metbeleawd. ’t Doert nich naa lang of ’t beukske lig wal an tien stukke oet mekaar. Dee stukke wördt gewoon wieder an mekaar duurspölt; nich heel slim vanzölf. Wat deank ie wat, nog binnnen ’t joar bin ik van miene stripverhalen of.
Mear wat meer is, ’t stripbeukske van de ”Geïllus- treerde Pers” en ‘e schrewen duur Jac. Grosman (ne Jörre) heult in 1942 in ees op te bestoan. Jammer, eewig jammer!
Joaren goat der oawerhen; mear dee mooie beleawenissen loat miej nich lös. ‘k Doo völ möaite um der wier een in de haande te kriegen.
Oaweral noavroag doon, opropen plaatsen, ’t leawert almoal niks op. De beukskes bint neargens meer te kriegen. De meeste oalebeukverkopers hebt der zölfs nog nooit van ‘eheurd. Nen eankelen hef ’t oawer: dat kö ‘j ok wal röstig vergetten, dat kö ‘j.
’t Wördt nich meer oetgewen. En oondertusken geet miene striploze tied verdan; tot 1992.
Zo mear wat niejschierig, stap ik in Hengel nen antiekweenkel in. ‘k Neuze der roond en dan ….. Ik kan miene ogen nich geleuwen. Warachtig, doar achterof, in ne glazen kaste, stoat dree stripbeuke van “Gijsje Goochem”.
’n Verkoper kik miej vrömd an en zeg: “Dat bint slim biezeundere stripbeuke, weet ie dat wal?
Joa, dat wee’k, mear dat vertel ik em nich.
Van de pries schrik ik toch wal effen. Fl.125,00, fl. 87,50 en fl. 35,00 möt ze opbrengen. En dan mag ik nog nich ees mopperen, want de catelogus wearde schient fl. 150,00 te wean. ’t Geet miej wal duur ’n hard bot, mear ’t möt der mear opan; ’t is noe of nooit. ’t Goodkoopste beukske dan mear; ’t is wal nich al te fris meer, mear dan he’k tenminsten wat. Miene jongsjoaren bleuit wier heelmoal op, hier kaan’k met verdan. ‘k Veule miej op slag wier joonk wörden.
Nog ees tien joar later, stek ik ’n neuze der wier ees achter de duure hen. Ik vanzölf voort op dee glazen kaste of. Verdorie, dee aandere twee stripbeuke stoat der nog net zo. Mear de pries steet inmiddels dubbel in de wardering; gewoon gekkenweark. En noe wat doo’k ? Noa lang bakkeleien en oonderhaandelen, nem ik beade beuke mear met. Miene knip is wekkenlang, zo plat as ’n dubbeltje. Mear ie wördt der zo, wal fealer op. “Met de tied der mear ees wier hen, ie könt joa mear nooit weten.”
Nee, hee kan miej der nich meer an helpen. Wal hef-e ’n leasboek dat oawer dee jongs geet. Doar he’k nog nooit van ‘e heurd. “’t Steet wal in de etalage; he’j dat nich zeen stoan dan?” “’t Is nich goodkoop, dat zeaj ik oe der voort biej, mear a’j miej € 84,50 doot, is ’t book van oe.”
Wat ne pries; “nee, loat ’t book mear mooi in de etalage stoan.” ‘k Deanke: “’t Is mooi ‘e wes, nich dan?”
Loat ik noe biej nen kringloopweenkel in Weenterswiek, ’n moal geluk hebben.’t Zölfde book steet doar zo mear te stoan. In ne glazen kaste, dat wal.
Duudelijk is, dat’t wat biezeunders möt wean, mear van ne pries hebt ze gin benul. Ik wal, € 4,00 is joa gin geeld. Dat wördt dus: inpakken, betalen en rap der met votwean.
Zo zee’j mear ees wier: mangs mö’j ’n betje geluk hebben. En . . . iets of wat nen tik. Joa, dat wil ik oe nich ofstrien, dat wi’k nich.
Bliewen hoppen, ie weet ’t joa moar nooit. “A’j lang genog wocht, dan gif nen ossen nog melk.”
En . . . met regelmoat helder op lachen; dat geet der met strieken. ’n Better medicien is der nich. ’t Heult ’n dokter lange boeten de deure en dat is heel wat weard, dat is ‘t.
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar Inhoudsopgave 2012-03)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)