Auteur: Johan Kwast
k Deank der nog wal ees an wierum en noe wil ik d’r ‘n verhaal van maken.
‘n Officier van piket heul miej an. Of ik vanmirrag op ‘t bureelgebouw kan kommen. Ik der hen, meld miej en kan der voort biej goan zitten. “Wat wilt ze toch van miej?” Dan heuur ik dat ik oet’ezoch bin um vuur de veeldartillerie oet Assen met te doon an de Ned. Mil. Baanatletiek kampioenschappen. “Miej wal good”, mooi nen dag van de ketten of. Zee schriewt miej in vuur de vier kilometer.
Nen zet later berich: “Eers voldoon an de kwalificatie eis”. “Vanmirrag um twee uur melden op de atletiekbaan.” “’t Is miej wat !”
’t Is snikheet en de zun braandt der op. En ik möt alleen oawer de baan, lopen tegen de tied.
Ne helfte geet ’t good, mear dan slöt de wearmte too. ’t Tempo zakt en oeteandelijk kom ik veer sekonden te kot. “Ofèwezen, ’t feest geet nich duur.”
’n Dag of wat der noa: “Gezien de extreem ongunstige omstandigheden bent alsnog geplaatst.” “Dat har ik ok èdach !”
Dan en dan wörd ik in Leiden verwocht.
Ne mooie seentelbaan, rondum in t hoolt.
Hoo laat ’t spul begeent en hoo laat ik an de buurt bin is nich bekeand. A’k der bietieds bin zal ’t zich wal redden.
Zo geet dat in dee dage.
Dagens vuur ’n groten dag kaan´k ’n vriejvervoertje ophalen en wieders is ‘t: “Red oe der met.”
Vroog loat ik miej wakker maken duur de wacht. De klere anscheten en dan op de centrale kökken an. Wat etten halen vuur noe en brood um met te nemmen.
Half zes, nog gin meanske te zeen.
Um zes uur keump der een an met ’n slöttel.
Van brood metnemmen is niks bekeand en de oale stoet is op.
’n Niejen anvoer keump pas oawer ’n uur. Um dee tied mut ik al in ’n trein zitten. “Dan mear zoonder etten op pad”.
Steil vroog waandel ik al noar “de Leidse Hout”. Ze bint nog gangs allens kloar te maken.
’t Tiedschema wördt opèhangen.
“Balen !”; Pas um veer uur is de 5000 meter.
Dat wördt ’n helen dag roondhangen met nen leugen boek, water oet ’n kranen en met 6 ceant in de knip kaan’k ok niks.
’t Is dudelijk:”Sukses is is der vandaag nich biej”.
’t Wödt twaalf en ’n half zwoare roonden.
Noa tien moal roond ma’jt alleen de eerste viefteen verdan.
Oetèteld kom ik as nummer veerteen oawer ’n streep.
De tied lik der nich op.
Slap as ne vaatdook spoor ik tegen ’n oawend wierum op Assen an.
Um iets vuur tien goa’k duur de wacht.
Van de kantine dreait ze net ’n slöttel um; “te laat !” Dat wödt wier wochen tot ’n aanderen dag.
Dan keump ’n niejen vuurroad etten.
‘k Val zowat van ’n groat; ‘k weet der good van.
In ’n mirrag, in de kantine, sprek ik dee laste 6 ceant an.
Net genog vuur twee “sprits”
String
Grootmoo’s oonderboks. buutengewoon
Poetsen ik heel mien brommert met schoon
Mar met nen nie’jmoodsen string
Zo’n door achterlijk ding
Kö’j alleen nog ’t ventieltje met doon.
Wossen Gait (Gerrit Rensink)
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar Inhoudsopgave 2021-03)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)