Auteur: Leo Leurink
Vandaag-an-n-dag wödt der hier in Boorn heel wat ofkuiert oawer het spoor dat oons doarp deursnit. Alverdan nòg meer treinen dee zoargt da’w almear vaker vuur de dichte spoorbeum stoat te gapen. Een of meer tunnels oonder ’t spoor deur, doar zit de leu ongedeuldig op te wochen. Nog better lik ‘t miej het spoor boeten um Boorn hen te leggen; dan bint wiej inees van alle ongemak of; ok van dat boonkende geroas van dee treinen dwes deur Boorn hen. Zo scheut miej kottens nog ’n vuurval te binnen, woarbiej ’n trein oe, in dit geval in de privésfeer, kats op ’t verkeerde been kan zetten. Hoo dat in zien weark gung, dat wi’k oeleu hierbiej es netjes oet de deuk doon.
Het is a joaren eleden dat nen Boornsen slager (loat ik em ma ‘Gerrad van ’n Scheenkn’ neumen) met ziene hoeshoälding an ’n raand van Boorn kot an ‘t spoor woonden. Boetendat had Gerrad ziene slagersweenkel miln in Boorn. Het was in de tied dat ‘r doar nog gen geluudsschearmen langs het spoor warren anbrach. As der doamoals nen sneltrein liek achter hun hoes hen roazden en de leu in hoes bevuurbeeld an de koffie zatten, dan was ‘t oe anroaden efkes ne kleane minuut stilte te hoalden. Heuren en zeen vergung oe en oonderwiel mos iej oew koffieköpke in de haand nemmen om te vuurkommen dat oe de koffie oet de kom oaver de toafel hen sputterden.
’n Moal op ne mooien vuurjoarsdag zeg Marie, de vrouw van Gerrad: ‘Der mut rap ‘n keer ne kast biejkommen, ‘n oaldsten wödt heanig an zo groot, dat heure kleer nog ma krap an in de kast past’. ‘t Lik miej ‘t beste da’w de kast van oenze sloapkamer noar heur kamer oaverdoot en wiej zölf ne nieje kast nemt.
‘Dat lik miej good’, zeg Gerrad, ‘goat mear es biej Teun van de HUBO langs. Ik deank dat Teuntje wa ne kast hef den oons past en doarbiej isse ok nog nen besten klaanten van oons’.
Zo ezeg zo edoan geet Marie ne dag later biej Teun an: ‘Goondag Teun, heb iej nog ne roeme kleerkast in veurroad?’ ‘Joa wis, kiek doar mear es, doar lig d’r wal ene’. Liggen?? Nee, ik heb ne stoande kast neudig, begriep iej?’ Joa dat doo’k, mer wat doar lig, dat is ne stoande kast; ‘het is ‘n zölfbouwpakket.’ ‘Wat zeg iej mie noe, ’n zölfbouwpakket?
Goat toch hen, ik bin ja geels nich haandig en Gerrad nog meender; den kan bloos ne rollade in mekaa zetten’. ‘Ach’, zeg Teuntje, ‘binnen ‘n half uur he’j de kast d’r stoan, probeer ‘t mer es. Moch ’t nich lukken, vuur ‘t geval as iejleu meer dan twee lienkerhaande hebt, dan bel iej mer eaven’.
Marie met de kast op hoes an en verdorie met de teekning biej de haand steet de kast der noa ’n krap halfuur. Greuts as ne pauw kik Marie vergeneugd noar dee schiere kast. Mer net dat ’n Intercity-trein van veer vuur half vief achter ’t hoes hen davert begint de kast onwies te schudden en valt in mekaar.
Woon iej in Boorn achter ´t spoor, dan stoa’j ok vaak vuur´t spoor (te wochten). Het gemeentebestuur wil wal oonder ’t spoor duur, mer volgns völ leu, bint ze het spoor biester!
‘Goat toch hen Teun’, deankt Marie vergreld; ‘wat he’k noe an zonne liebere kast?’. Grip nieds noa ’n köjjerdroad en stekt geëargerd heur verhaal of an Teun. ‘Ho, ho, heanig mer es an, maak oe toch nich zo lillik’, zeg Teun teg’n Marie. ‘Ik kom temet noa sloetingstied wal eaven biej oe an’.
Teagen kwart oaver zes zet Teun zien rad an ’t hoes van Marie en löp duur de al losstoande vuurduur noar binnen, geet met Marie de trap op en noa ’n minuut of wat steet de kast wier oaverean.
Teun wil meteen wier vot, mer Marie hoaldt em teagen. ‘Woch efkes, temet koomp ‘n sneltrein van veer vuur half zeuven d’r langs’. Ik wil toch es kieken hoo dat oflöp.
Nog gen twee minuutn later roast ‘n trein d’r vuurbiej en de kast begeent slim te schudden en doondert vuur de tweede moal in mekaar. ‘Doar snap ik noe gen hoalt van’, zeg Teun en begint opniej op te bouwen. Hee bekik eaven later de kaste van alle kaanten. ‘Ik zee der an de boetenkaant niks an, dan mut der an de binnenkaant wat mis wean’. Wanneer koompt der wier ne trein langs?’ vrög hee an Marie. ‘Zo oaver ‘n minuut of veer, vief; mer dan van de aandere kaant’. ‘Mooi, doot miej efkes ne zaklanteern, dan goa’k now in de kast stoan en dan wi’k wal es zeen wat der an dee kast schealt’, zegt Teun. Good, zeg Marie, ‘dan goa’k now eaven noar benee um de earappel of te geten dee’k op ’t gas heb stoan’.
Net as Marie gängs is in de kökkn, koomp Gerrad de slager thoes en zöt de vuurduur los stoan. Hee löp de hal in, zöt wat verpakkingsrommel liggen en deankt: ‘Oh, dat zal vaste van de nieje kaste wean en geet beniejd de trap op. Geet de sloapkamer in en tukkert goodkurend vuur de nieje kast. ‘Bes ne roeme kast’, deankt hee, döt de kastduur lös en schrikt zik biejnoa ne brök as hee Teun in de kast zöt stoan.
‘Wel verduveld Teun, wat mut iej in godsnaam hier in de kast biej oens op de sloapkamer?’ ‘Joa Gerrad’, zeg Teun: ‘Ie’j könt ‘t geleuven of nich, ik stoa hier op ’n trein te wochen
(–> naar PDF-versie van deze publicatie) (PDF-versie niet beschikbaar)
(–> naar Inhoudsopgave 2017-03)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)