Auteur: Johan Kwast
Midwolda, ’n aardig pleatske in ’t noordoosten van de previnsie Groningen. Der is völ oald spul afbrökken, verniejd en der is biebouwd. ’n Ampatten bouwstiel van de doarpskeark val miej noe pas op. ’t Centrum keump miej hoast onbekeand vuur en der is meer leawen in de brouweriej kömmen. Mear dat Midwolda, dat lig der nog aaltied. ’n Luk ofgeleagen, wat van de duurgoande weage of. Wat gelukkig nich veraanderd is, is ’n statigen Ennemaborgh, de laanderiejen en ’t bospark dee doar biej heurt. Dat vuurname bouwsel steet der nog aaltied stil te proonken. Midwolda, ’n stukske Grönniger ommelaand; heel wat aans as too ik doar millen joaren vieftig vuur ’t aller eerste moal kwam. Noe kö’j oe ofvroagen: “Wat ha’j doar in zo’n oeteande dan te zeuken?” Och eagenlijk niks, mear miene niejschierigheid noar greanze verleggen, gung met miej an ’n löp en dan kriej dat.
Efkes van mien geheugen ’n luk stof ofnemmen. ‘k Heb der loch van ‘kregen dat nen sportleraar oet Onstwedde, doar biej den Ennemaborgh, vuur ’t eerste moal nen veeldloop wil organiseren. ’t Is lang nich an de duur, nich derum ik der hen. Och, ie bint joonk en ie wilt wat. ’k Heb nen halven zoaterdag vriej ‘nömmen van ’t weark, (der wörden in dee joaren zoaterdagsmoargens nog ‘ewearkt) en in alle vroogte, dat met ’n trein richting ’t hoge noorden. Ie möt wal roem de tied nemmen, want ie weet joa mear nooit wat vuur dinge oe nog te wochen stoat.
Van Boorn met ’n stoptrein noar Zwolle. Doar der oet, aans goa’j ’n zetje later met ’t zölfde treinstel wierum. “Groningen” zee ik stoan en ik der in. Mö ‘j trouwens nog netjes oppassen da ‘j in ’t goo gedeelte zit, aans koppelt zee oe in Meppel of en kom ie ongemearkt in Leeuwarden terechte. Mear ’t geet good.
In de stad van ´t Peerd van ome Loeks, ik op zeuk noar ´t lientje dat miej noar Hoogezand zal brengen. Doar zit vuur miej de treinreis der op. Van doaroet möt ik met ne stopbusse wieder. ’t Heb ’t wal effen an de tied en kiek der an de vaart nog wat roond. En dan verwoch ie water, now mooi nich. Wa’j zeet is ene dikke köste. Ne grieze dekken op stilstoand water. As der woareargens van oet ’n hoes wördt loosd, zee’j den briej heel troag ’n luk bewegen en doarna slöt de loage zich wier. Ne earfenis van dee earpelmelfebrieken doar. Foj, wat nen steenkpröttel. Vot wean hier!
Noe de stopbusse in en zo hobbel ik met völ umweage op Midwolda opan. Eargens in ’n achterzaaltje van ’n café mö ‘k miej aansum antrekken en dan waandel ik röstig noar ’n Ennemaborgh hen. ’t Is nog nen helen ean lopen doarhen. Der is al wat volk op de been as ik ’t parkoers ees goa vekennen. De konkereansie dröppelt noe ok an. Zo heanig komt
der ok wat notabelen anstökkeren. Boeren, gelakte kloomp an, de haande hoog in ’n tuk van nen korten zwarten duffelsen jekker. Dee niejigheid van harrelopen wilt zee zich nich loaten ontnemmen.
De burgemeester schöt oons vöt. Alns löp gesmeerd. Kort en good, ‘k goa as eersten oawer ’n streep. Nen bos blomen en twee bekers rieker, kom ik ’s oawens laat wier in Boorn um de duur hen kieken. En…..geliek heb ik ‘n klean prebleem. Volgend joar zit ik der wier an vaste. ’n Wisselbeker verdedigen.
Mear ’t kan nog völ gekker. ’t Joar doarop ik der wier hen. Noe heb ik nen moat op ’t weark, den oet Assen keump en den zoaterdaagns en zöndaagns noar hoes geet. In zien zwatte kevertje könt der wal twee zitten, dus ik kan met em met.
Vanoet Assen zal ik dan met de jongs van de plaatselijke club met in ’n bestelbusje noar Midwolda. Zee deaden miej bod, dat ik um 2 uur biej ’t N.S. station mos wean. Dat kan mooi, want um kwart vuur 2 keump ’n trein van oet Zwolle an. Wat zee nich weet, is dat ik nich met ’n trein mear met ’n auto zal kommen. Afijn, as ik der um 2 uur mear bin. “Albert, kö ‘w dat redden?”. “Joa, mien jong, mear ’t zal der um spannen”. “’k Möt der nog een metnemmen”. “Pas um kwart oawer twaalf kö ‘w oet Hengel vot veuren”. “Too dan mear” en doar geet ’t hen. ’n Snelweg noar ’t noorden lig der in dee tied nog nich. Dus geet ’t oawer de oale weg, binnenduur. Duur Heldern, Ommen, Hoogeveen en zoo verdan slinger wiej noar boawen.
Um 5 minuten vuur 2, dus mooi op tied, stoa ik in Assen vuur ’t station. Nog gin bestelbusje te bekennen. Noa 10 minuten wochen, ’n vuurzitter van dee club mear ees bellen. “’k Heb de jongs gisteroawend nog esprökken”, zeg-e. “Zee mossen der biej ’t station um 2 uur nog een oppikken”. “Dat bin ik”. “As zee der nich meer stoat, dan is ’t busje al vot”. “Den trein keump al um kwart vuur 2 an”. “Mear ik bin nich met ’n trein kömmen, mear met nen auto met lift en roem op tied stoa ik hier biej ’t station te wochen”. “Um twee uur vot, is um twee uur vot, biej miej”. “Mear ie zatten nich in den trein en zee dachen vanzölf, wiej könt wal goan”. “Niks an te doon, heel jammer vuur oe”.
Doar stoa ik dan met mien goeie gedrag. In Assen, halverwege de reis en mentaal mooi van de kaart. Noe he’k ’n groot prebleem. Ik bel noar Midwolda. “Ik kom wal, hoo en hoo laat, dat weet ik nich”. En of ze astebleef met ’n wedstried op miej wilt wochen. Enen stearken troef he’k, den wisselbeker zit biej miej in de sporttaske.
Wiej bint inmiddels ‘n 20 minuten wieder. Zal der nog eargens ne bus dee kaant oet goan? Biej ’t luk hebt, kom ie dee stopbusse oonderweg woareargens tegen. Mear ’t is ne kleane kaans, dat wal. Rap vot en sukses der met”. En ’n klean woonder voltrok zich. Biej Foxhol kan ik de busse oet en wieder met de binnenduur achterlangs sukkelende stopbusse. ’t Is kwart vuur vijf as ik miej in Midwolda in de sportklear smiet. As nen hazen hool ik ’t der tusken oet noar ’n Ennemaborgh. De kotste weg, rech too rech an geet ‘t. Duur veeld, struuke en opslag, oaweral dwars duurhen. Van wiedten zeet zee miej al ankommen giespelen. ’t Trainingspak kan eandelijk oet. “Wie könt”, heur ik roopen. En ik, ik kan in ene möaite met de meute met rennen. Dat ik biej vuurbaat al heb veleuren is wal duudelijk; ik loop in et golvende peloton met. Hier kom ik pas wat tot miej zölf. Oeteandelijk zit der nog ne dearde plaats in. Vaalt miej nog nich ees tegen van nr. 311. ’n Wisselbeker geet noar een oet Groningen.
‘k Heb et heelmoal ‘ehad met dee Ommelaandse reizen. Zee heugt miej nog as ’n dag van gisteren.
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar Inhoudsopgave 2014-02)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)