Auteur: Redactie
Bij het vijftig jarig bestaan van de Heemkundevereniging Bussemakerhuis, nemen we u mee naar het verleden van ons dorp en dat doen we aan de hand van de Bornse dichter Sybrand Lammers (*1905 – † 1989). Lammers schreef dit gedicht in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. Hij zet een fraaie schets neer van het oude Borne met al zijn specifieke namen, tegenover ‘dizze tied’, zoals hij het noemt.
Op de achtergrond de zogenaamde ‘Twaalf Apostelen’ aan de Woolderweg. De woningen zijn rond 1956 gesloopt.
Hoo t was en
Biej t vergoan van zo völ joarn
deank ik vaak an t oale Boorn
de stee woar miene weeg hef stoan
en woar a’k de eerste stapn heb doan.
De stroat woar k leup te spöln
n Bongerd woar aw appeln stöln
t Boornse veald en Dikkersbuske
met sleedoorns en met brummelbuske
de Bleek met zien’n deepn sloot
t febriek van Spanje, toen nog groot
t Kleigat biej de steenfabriekn
woar aj zoo deepe in kon’n kiekn
Meilings anslag, n Mölnkaamp,
t Station met treins en kolndaamp.
De stroatn met al dee hoge stoepn
en weenkels met dee kleane roetn.
De Bakkerssteeg (doar haj aait vieze hoop’n
zodaj dr oawerdag alleen mer kon’n loopn).
De Rooie lap en t Kleane febriek
t Gemeenteveald doar biej n Deelnerdiek.
De Twaalf Aposteln, Lemeriej, t Kana en de Pletteriej
de Viskeriej en de Hörs. Greentnkoel en n Brooknmörs,
Gruttersgängske, n Zwatnhook (wan’n jongeleu zo op gesteld)
n Roggebakker, Weansinkboer, t Zeeknhuuske, Op de Woerd,
de Jödnkeark, Botterfebriek, (dat stun toen an n Ennekerdiek).
Peerd en waagns dee deur Boorn hen veurn,
de fluit van Spanje den aj oaweral kon’n heurn.
En t beiern van n Oalen Toorn
dat was allemoal in t oale Boorn.
Mer wat zin wiej in dizze tied
nen hoop van al dat oale kwiet
hoo t is . . . . .
Ze zeit dat dat veuroetgaank is,
mer doar is völ wat ik toch mis.
De gemeudlijkheid, de röst is weg e
n dat wödt mennigmoal ezeg.
Nieje flantuutn, ieder keer,
de Boornsen keant ja Boorn nich meer.
t Mut mooi, niej, groot wean, hier en doar
mer veur de knip wödt t völste zwoar.
Now sloapt ze nich van t prakkezeern,
mer ja, deur scha en schaan muj t leern.
En doarbiej koomp, oonder meka,
doot noe de meansn ook zo raar.
Noabers keant meka nich meer
neumt zichzölmns mevrouw, meneer . . . .
Vrogger, n noaberschop dat was good
dan hölp iej meka in nood en in dood.
De leu wan’n eendrachtig ze hölpn meka
noe zint ze ofgeunstig, jaloers en doot raar.
En as dr n feest is dat zeej ieder keer,
dat echte plezeer maakn, dat keant ze nich meer.
Schreeuwn en angoan, dat heur iej ieder bod
verneeln en kapot sloan dat is vaak t slot.
Toen daansn ze n polka, veleta of n driekusman
mer wat ze noe daanst doar snap ie niks van.
Da s dreain met n boek en schuddn met t gat
En onwiese meziek en völs, völs te hard.
Mangs is tr ook disco, dan dreait ze ne plaat
Töt miln in n nach en das völs te laat.
Zag iej vrogger soamns um 10 uur gin means meer op stroat.
t is gewoon dat ze now pas um 10 uur noa de visitie hen goat.
Van de weenkels in Boorn hoof iej geels nich te sprekn
op dee grote raamns raak iej nig oet e kekn.
En dan t verkeer dat deur Boorn hen roast
iej bint oen leamn nich mer zeker, hoast.
En doarum zal t oons better liekn
vrooger en noe nich te vergeliekn.
Elk n tied breg zien goo en zien slechte met
Wiej mut dr met leamn en zo is t mer net
(–> naar PDF-versie van deze publicatie)
(–> naar Inhoudsopgave 2012-02)
(–> naar Boorn & Boerschop pagina)